COLUMN Ruzie over duurzaamheid

De aanleiding voor de ophef is dat de aanbesteding is gewonnen door bedrijven die niet beschikken over de twee bekendste keurmerken voor duurzaam hout: FSC en PEFC.

Bij een overheidsaanbesteding is het voor de verliezers natuurlijk belangrijk om te weten waarom zij niet gewonnen hebben. Eén van de verliezers is op onderzoek uitgegaan om de doorslaggevende argumenten te achterhalen. Daar stuit deze verliezer echter op een zwijgzame muur.

Er wordt geen informatie gegeven.

Hoe de verdere details in elkaar steken is in de media wel terug te lezen en in de loop van de maand oktober buigt de rechter zich over deze kwestie en horen wij nader. Er komen bij mij een aantal vragen op die het eerste gevoel van vals spelen nuanceren.

De overheid zou het behalen van de genoemde keurmerken hebben aangemoedigd.

Aanmoedigingen van de overheid (in dit geval Rijkswaterstaat) voelen bij mij vaak verdacht. De benaming van De Overheid kan de indruk wekken van synoniem voor wet. Met het grote verschil dat na vertrek van een leidinggevende bestuurder bij die Overheid, er weer een geheel andere wind gaat waaien.

Dit in tegenstelling tot een echte wet.

Het systeem van wetten is vrij goed verankerd in onze samenleving. Vandaar dat een aanmoediging van de overheid voor mij geen betekenis heeft. Voor de consument is de enige aanmoediging die werkt een belastingsubsidie. Kijk maar naar de auto’s. Het verkoopargument is niet hoe duurzaam een auto is, maar het enige argument dat telt is het percentage van bijtelling. Heel bizar en tegelijk ook heel helder.

Het behalen van de aangemoedigde keurmerken voor duurzaam hout is volgens betrokkenen een kostbare aangelegenheid. Waarom hebben dan twee belangrijke spelers (Gispen en Rohde & Grahl) in de markt van kantoormeubilair deze keurmerken niet willen behalen? En wie nog meer niet? En was het niet willen of niet kunnen? Het is niet duidelijk of er onder de verliezers ook bedrijven zijn die niet beschikken over de genoemde keurmerken. Bestaat er ook kantoormeubilair waarin helemaal geen hout is verwerkt?

Zitten er achter de keurmerken geen organisaties die statuur moeten geven?

Het is trouwens opmerkelijk om de ontwikkeling van ‘krijgen’ naar ‘winnen’ te zien. Aanbesteding is een wedstrijd geworden. Zo’n aanbesteding is omgeven met veelal Europese regels. En die knellen vaak heel erg. Zoiets van een wedstrijdreglement voor alle wedstrijden van dammen tot rugby. Zie daar maar eens zonder conflict uit te komen.

De heer De Kam van meubelfabrikant Vepa uit Hoogeveen zegt dat hij geen procedure start tegen Rijkswaterstaat omdat hij een potentiële klant niet voor de rechter wil slepen. Dat komt op mij nog ouderwets gezond over.

Martin Noordzij