COLUMN De vraag van duizend miljard

De vraag van duizend miljard

Het Financieel Dagblad is voor mij vaak een bron van inspiratie. Natuurlijk is nieuws en achtergrond van nieuws voor deze krant het belangrijkst. Maar wat doe je met nieuws en hoe pas je het toe op je eigen omgeving. Goede doelen gaan weer in aandelen, Volkswagen krijgt niet geleverd, een markante ondernemer overlijdt, kosten van zorg vallen best mee, Russen morren over oorlogsbudget, vicevoorzitter Federal Reserve praat de dollar omhoog. Allemaal onderwerpen met een titel om de aandacht prikkelen. Ik kies voor de titel ‘De vraag van duizend miljard’. Een column van Marco Groot en daarin vraagt hij zich af welk bedrijf het eerst de beurswaarde van $ 1.000 miljard gaat aantikken.

Dan kijk ik naar de eigen praktijk en vraag mij af welke competitie ik los zou kunnen laten op onze praktijk. Beurswaarde lijkt mij geen haalbare kaart om los te laten op de eigen praktijk waar geen sprake is van een beurshandel. Rapportages die wij maken of beoordelen gaan vrijwel uitsluitend over aan geld gerelateerde getallen. Onze economie draait ook om geld. Zonder geld val je terug op basale zaken die wij vaak niet eens meer beheersen. Als kind bracht ik veel vakanties door op de boerderij en heb daar het koeien melken ook geleerd. Maar tegenwoordig denk ik dat zelfs de koe het traditionele melken niet meer beheerst. Het beest loopt op eigen initiatief naar een robot en daar regelt de koe het verder zelf mee. Ik denk dat ik nog klassiek te werk zou kunnen gaan. Maar het meest dierlijke is zelfs de koe ontvreemd. Gooi je klassiekers dan maar over boord en richt je vizier op andere onderwerpen. Dan constateer ik dat wij toch maar arme sloebers zijn.

Het Burgerlijk Wetboek en dan vooral Boek 2 titel 9 beheersen wij erg goed. Dit voert terug naar de 4e EEG richtlijn uit 1978 en is in grote lijnen al die jaren hetzelfde gebleven. Maar alles wat buiten deze regelgeving valt kunnen wij lastig mee omgaan. Zelfs de vraag van ‘duizend miljard’ is als ik er langer over nadenk een totaal achterhaalde vraag. De kredietcrisis heeft een economisch meetbare schade opgeleverd van vele duizenden miljarden. Als een onderneming dan de grens aantikt, hoop ik dat wij allemaal denken in andere grenzen. Wie werkt er energie neutraal, werkt met respect samen met werknemers, werkt met aantoonbaar respect voor de rechten van de mens, investeert in het milieu, durft zijn hoofd boven het maaiveld uit te steken. Allemaal vragen en als je wilt veranderen dan kun je het beste bij jezelf beginnen. Wat is mijn mijlpaal van ‘duizend miljard’. Daar ga ik eens goed over nadenken, want alles wat mij spontaan te binnen schiet komt niet in de buurt van de onmetelijkheid van het getal. Daar moet ik eerst nog een oplossing voor zoeken. Niet denken in onmetelijkheid.

Martin Noordzij