Sinds 1 januari 2016 is de wet datalekken (Uit de wet bescherming persoonsgegevens) van kracht. In het kort komt het er op neer dat er bij een zogenoemd datalek een meldplicht is bij de Autoriteit Persoonsgegevens. De organisatie waar het datalek plaatsvindt, moet alle mogelijk betrokken personen informeren en waarschuwen voor de mogelijke gevolgen. Identiteitsfraude is namelijk een veel voorkomend verschijnsel en kost de samenleving veel geld. Zo wordt gezegd.
Zo in een paar zinnen de aard en betekenis van de nieuwe wetgeving formuleren is niet zo moeilijk. Maar nu de impact op onze dagelijkse praktijk. Eerst even terug naar de wettelijke start.
Op 1 januari 2004 treedt de wet WID MOD in werking. Dit staat voor Wet Identificatie bij Dienstverlening en Melding Ongebruikelijke Transacties. Hier speelt de identificatie een belangrijke rol en tijdens dit proces leert iedere betrokkene precies wat wel en wat geen geldig legitimatiebewijs is. En van het geldige bewijs, veelal een paspoort, wordt een kopie gemaakt. Dan worden wij ook fijntjes gewezen op de noodzaak dat de kopie een dusdanige kwaliteit moet hebben dat de betrokken persoon op straat herkend moet kunnen worden aan de hand van dit document. Ons hele klantenbestand wordt zo voorzien van deze documentatie.
Dan treedt op 1 januari 2008 de Wwft (wet witwassen en financieren terrorisme) in werking. Deze scherpt de identificatie nog even bij.
Wij worden gecontroleerd door toezichthouders op deze naleving en de eventuele sancties bij onvoldoende registratie (onduidelijke kopie) zijn niet mis.
Dan komt er op 1 januari 2016 de Wet Melding Datalekken. Dan is er wettelijk geregeld dat wij als dienstverlener geen kopie van een legitimatiebewijs in onze bestanden mogen hebben. Wij mogen ook geen BSN nummer (sofinummer) in ons klantenbestand vastleggen. Of wij dat maar even allemaal weg willen halen en bij voorkeur vóór 1 januari 2016. In een samenleving waarin het de normaalste zaak van de wereld is dat je een kopie van je paspoort afgeeft als je een boormachine huurt, is dat zowaar geen eenvoudige klus. Wij verzamelen al ruim twaalf jaar afschriften van identiteitsbewijzen en die krijg je niet eenvoudig ontvlochten uit je systemen. Boetes bij datalekken kunnen extreme vormen aannemen en oplopen tot wel 10% van je jaaromzet.
Er is blijkbaar een probleem met identiteitsfraude en de wetgever (onze regering) ziet geen andere mogelijkheid dan dit gedrocht over ons uit te storten. Om hier nog enigszins een gevoel van begrip bij te kunnen opbrengen, moet er wel sprake zijn van een complot. En wel om de betrokken partijen op te zadelen met een hoop ellende en zo de aandacht af te leiden van iets anders. Wat dat andere is, ben ik nog niet achter. Ik ben een principieel tegenstander van referenda, anders wist ik het wel.
Als u denkt te weten wat het complot is, dan zie ik uw reactie graag tegemoet.
Martin Noordzij
Elektrisch rijden is actueel en de overheid doet er alles aan om de consument te verleiden om over te stappen. Beter gezegd, de overheid doet er alles aan om de zakelijke rijder te laten overstappen.
Deze maand stellen we graag ondernemers Hein en Paul Compier aan je voor. Het familiebedrijf waaraan zij de leiding geven bestaat inmiddels bijna 150 jaar. De eerste generatie van dit bedrijf werkte nog aan nationale monumenten zoals het Rijksmuseum in Amsterdam.
Maandelijks stellen wij een relatie uit ons klantenbestand voor. Dit geeft een mooie inkijk in de klanten waarvoor wij actief zijn. Deze maand is het woord aan Hanneke Diephuis van SENSE Vastgoed uit Amsterdam.